Uitleg van de zes fundamenten van Shaykh Al-Islaam Muhammad Ibn Abdul Wahhab رحمه الله

Uitleg gegeven door de Shaykh Mohammed ibn Saalih al-‘Oethaymien رحمه الله

Shaykh Al-Islaam (moge Allah hem genadig zijn) staat bekend om zijn toewijding aan het schrijven van beknopte verhandelingen die zowel door de gewone persoon als door de student van kennis kunnen worden begrepen. Een van deze beknopte boekjes is de Zes Fundamenten. Deze fundamenten zijn buitengewoon belangrijk en verdienen aandacht en studie. Dezen zijn als volgt:

• Het eerste: De religie is oprecht en zuiver voor Allah. Het tegenovergestelde is daarmee Shirk (deelgenoten toekennen aan Allah).
• Het tweede: Eenheid in de religie en het verbod op afscheiding en verdeeldheid.
• Het derde: De gezagsdragers en leiders en regeringen loyaliteit toedragen en gehoorzamen.
• Het vierde: Een uitleg van wat kennis is en wie de geleerden zijn. Weten wat fiqh is en weten wie recht spreekt en een beschrijving van degenen die doen alsof zij van de geleerden zijn.
• Het vijfde: Een beschrijving van de Awliya (boezemvrienden) van Allah.
• Het zesde fundament: De weerlegging van de misvatting die door de satan is uitgevonden met betrekking tot het laten van de navolging van de Koran en de Soennah.

In de tijd dat de Shaykh Muhammad ibn ‘Abd al-Wahhab (gestorven in 1206 AH) aan zijn reis begon om de situatie van de moslims te rectificeren, was de onwetendheid in Arabië wijdverspreid. De meeste mensen waren afgedwaald en praktiseerden innovaties in de religie, die leidden naar ongeloof. Mystieke predikers heersten over het volk. Soefi’s richtten graven op ter verheerlijking van hun heiligen. De boom van at-Tarfiyyah: waar vrouwen naartoe gingen en waar ze zochten naar zegeningen, werd vereerd. Het graf van Zayd ibn al-Khattab was bedevaartsoord. De dagen van onwetendheid behoorden niet langer tot het verleden. Blinde voorliefde voor de vier madhaahib had de islamitische gemeenschap verdeeld. De volgelingen van een bepaalde madhab baden afzonderlijk in gemeenschap met hun eigen imam.

Shaykh Muhammad ibn ‘Abd al-Wahhab (d. 1206AH) was een weerlegger van polytheïsme en bijgeloof en dat merk je zeer zeker aan zijn geschreven werken. Van dezen is zijn bekende boek: Kitab At-Tawhid – dat ongetwijfeld als de kroon op zijn werk wordt beschouwd; Masa’il al-Jahiliyyah allatee Khalafa fahaa Rasul Allah ahl al-Jahiliyyah, al-Qawa’id al-Arba’, Kashfash-Shubuhat fi at-Tawhid.

Vervolgens dit werk, een vertaling van zijn boek: Usul As -Sitta (De zes fundamenten) waarin de Imaam de zes grootste factoren benoemt die de Geredde Groep onderscheidt van alle andere groeperingen. Het zou niet overdreven zijn om dit boek te nemen als een curriculum voor moslims van vandaag. Ondanks dat het werk al méér dan 200 jaar oud is, zal de lezer beseffen dat deze fundamenten toepasbaar zijn in onze tijd. Het is alsof Shaykh Muhammad Ibn ‘Abd al-Wahhaab zich richtte tot de islamitische gemeenschap van vandaag.